Ασθενείς (23.1% άνδρες, μέση ηλικία 60.8 ± 11.7 έτη) έλαβαν για τρεις μήνες έναν συνδυασμό Μυο-Ινοσιτόλης (550 mg) και D-Chiro-Ινοσιτόλης (13.8 mg) από το στόμα δύο φορές την ημέρα σαν συμπλήρωμα στα φάρμακά τους που μείωναν τη γλυκόζη. Πιθανά περιστατικά ανεπιθύμητων ενεργειών ερευνήθηκαν. Μετά από τρεις μήνες θεραπείας η γλυκόζη νηστείας στο αίμα (192.6 ± 60.2 versus 160.9 ± 36.4; p = 0.02) και τα επίπεδα γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (HbA1c) (8.6 ± 0.9 versus 7.7 ± 0.9; p = 0.02) μειώθηκαν σημαντικά σε σύγκριση με τις τιμές έναρξης. Δεν υπήρχε σημαντική διαφορά στην πίεση του αίματος, το λιπιδικό προφίλ, και τα επίπεδα του δείκτη μάζας σώματος (BMI). Κανείς από τους συμμετέχοντες δεν ανέφερε παρενέργειες. Συμπερασματικά, η χορήγηση συμπληρώματος με συνδυασμό Μυο-Ινοσιτόλης και D-Chiro Ινοσιτόλης είναι μια αποτελεσματική και ασφαλής στρατηγική βελτίωσης του γλυκαιμικού ελέγχου στον Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 2 (T2DM). Int J Endocrinol. 2016; 2016: 9132052 Published online 2016 Oct 11. doi: 10.1155/2016/9132052 Η Μυο-Ινοσιτόλη και η Μετφορμίνη, που συνδέονται με τον τρόπο ζωής, είχαν και οι δύο σημαντικά ωφέλιμα αποτελέσματα στην προγεστερόνη ορού και τα επίπεδα προλακτίνης, τις διαταραχές εμμηνορησιακού κύκλου και τα ποσοστά εγκυμοσύνης σε ασθενείς χωρίς σοβαρές δυσλειτουργίες του μεταβολισμού των υδρογονανθράκων. Παρόλα αυτά, δεν βρέθηκαν σημαντικές διαφορές ανάμεσα στις ομάδες της Μετφορμίνης και της Μυο-Ινοσιτόλης. Σημαντικά αποτελέσματα στα επίπεδα των ορμονών και τα συμπτώματα επιτεύχθηκαν με το συνδυασμό και των δύο θεραπειών, ενώ τα επίπεδα της ινσουλίνης δίαιτας στον ορό βελτιώθηκαν ελαφρώς. Επιπλέον, ο δείκτης μάζας σώματος (BMI) ήταν μέτρια αλλά όχι σημαντικά υψηλότερος στις ομάδες της Μετφορμίνης και του συνδυασμού Μυο-Ινοσιτόλης και Μετφορμίνης. Eur Rev Med Pharmacol Sci 2017; 21 (2 Suppl): 77-82

Σαράντα μελέτες (n = 2.424 participants) Συμπεριλήφθηκαν σε αυτή τη μετα-ανάλυση. Το συνένζυμο Q10 μείωσε σημαντικά τη γλυκόζη δίαιτας (WMD: -5.22 [95% CI: -8.33, -2.11] mg/dl; P <<0.001; I2=95.10%), την ινσουλίνη δίαιτας (-1.32 [-2.06, -0.58] μIU/ml; P < 0.001; I2=78.86%), τη γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη HbA1c (-0.12% [-0.23, -0.01]; P =0.04; I2=49.10%), και το μοντέλο ομοιόστασης της αντοχής στην ινσουλίνη (HOMA-IR) (-0.69 [-1.00, -0.38]; P < <0.001; I2=88.80%). %). Η επίδραση του συνενζύμου Q10 στα αποτελέσματα ήταν μεγαλύτερη στον διαβήτη με χαμηλότερη ετερογένεια. Μια καμπύλη της σχέσης δόσης-ανταπόκρισης σε σχήμα “U” αποκάλυψε ότι 100-200 mg/ημέρα συνενζύμου Q10 ελάττωσε πολύ τη γλυκόζη δίαιτας (χ2 = 12.08, Pnonlinearity =0.002), την ινσουλίνη δίαιτας (χ2 = 9.73, Pnonlinearity =0.008), τη γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (χ2 = 6.00, Pnonlinearity =0.049), και το μοντέλο ομοιόστασης της αντοχής στην ινσουλίνη (HOMA-IR) (χ2 = 25.89, Pnonlinearity <0.001). Ερμηνεία: Η χορήγηση συμπληρώματος συνενζύμου Q10 έχει ωφέλιμη δράση στον γλυκαιμικό έλεγχο, ειδικά στον διαβήτη, και 100-200 mg/ημέρα συνενζύμου Q10 θα μπορούσαν να πετύχουν το μέγιστο όφελος, το οποίο θα μπορούσε να παρέχει μια βάση για τις διατροφικές οδηγίες του συνενζύμου Q10 σε ασθενείς με γλυκαιμικές διαταραχές J Clin Endocrinol Metab . Eclinical medicine, VOLUME 52, 101602, OCTOBER 01, 2022, DOI:https://doi.org/10.1016/j.eclinm.2022.101602

Ο ρόλος του Α-Λιποϊκού Οξέος σαν ευαισθητοποιητικός της ινσουλίνης παράγοντας για τα κύτταρα έχει αναγνωριστεί από τα μέσα της δεκαετίας του 1990. Το 1995, μια μελέτη 13 ασθενών με Διαβήτη Τύπου 2 στους οποίους χορηγήθηκε μια εφάπαξ έγχυση Α-Λιποϊκού Οξέος (ALA) (1,000 mg) έδειξε 50% μείωση στην ινσουλινοεξαρτώμενη διάθεση της γλυκόζης έναντι αυτών στους οποίους χορηγήθηκε placebo. . Έκτοτε, πολλές μελέτες έχουν επιβεβαιώσει τον ρόλο του Α-Λιποϊκού Οξέος σαν ευαισθητοποιητικός της ινσουλίνης παράγοντας. Μια μετα-ανάλυση 24 μελετών που δημοσιεύτηκε το 2018 συμπέρανε ότι το Α-Λιποϊκό Οξύ βελτίωσε την ομοιόσταση της γλυκόζης και τα λιπιδικά προφίλ σε υποκείμενα με μεταβολικό σύνδρομο. Akbari M, Ostadmohammadi V, Lankarani KB, et al. The effects of alpha-lipoic acid supplementation on glucose control and lipid profiles among patients with metabolic diseases: a systematic review and meta-analysis of randomized controlled trials. Metabolism. 2018;87:56-69. Οι ποικίλες αυτές δράσεις υποδηλώνουν ότι το λιποϊκό οξύ δρα μέσω πολλαπλών μηχανισμών, πολλοί από τους οποίους ανακαλύφθηκαν πρόσφατα. Σε αυτή την αναθεώρηση συνοψίζουμε σύντομα τις γνωστές βιοχημικές ιδιότητες του λιποϊκού οξέος και μετά συζητάμε τους οξειδωτικούς μηχανισμούς που εμπλέκονται στις επιπλοκές του διαβήτη και τους μηχανισμούς μέσω των οποίων το λιποϊκό οξύ μπορεί να ελαχιστοποιήσει αυτές τις αντιδράσεις. Τα ευρήματα κάποιων από τις κλινικές μελέτες στις οποίες δοκιμάστηκε η χορήγηση λιποϊκού οξέος σε διαβητικούς ασθενείς κατά τη διάρκεια των τελευταίων 10 ετών συνοψίζονται. Φαίνεται ότι το πιο ξεκάθαρο όφελος της χορήγησης συμπληρώματος λιποϊκού οξέος είναι σε ασθενείς με διαβητική νευροπάθεια. Front Pharmacol. 2011; 2: 69. Published online 2011 Nov 17. doi: 10.3389/fphar.2011.00069

Μελέτες σε ανθρώπους συμπεριλαμβανομένων και ατόμων με μη ινσουλινοεξαρτώμενο διαβήτη, έχουν δείξει ότι η χορήγηση N-Ακέτυλο-Κυστεϊνης (NAC) από το στόμα είναι ικανή να μειώσει τους δείκτες του οξειδωτικού στρες 14-16 και να αυξήσει τα επίπεδα της γλουταθειόνης (GSH). Η N-Ακέτυλο-Κυστεϊνη (NAC) μείωσε επίσης τους δείκτες οξειδωτικού στρες που προκαλείται από ένα γεύμα με υψηλή περιεκτικότητα σε γλυκόζη σε υποκείμενα με Διαβήτη Τύπου 2 (T2DM) J Diabetes Complications. 2016 May-Jun; 30(4): 618–622. Published online 2016 Feb 5. doi: 10.1016/j.jdiacomp.2016.02.003

Αρκετές μελέτες σε ανθρώπους και σε ζώα υπέδειξαν ότι η χορήγηση συμπληρώματος L-Καρνιτίνης προσφέρει ωφέλιμο αποτέλεσμα στη χρήση της γλυκόζης σε όλο το σώμα, ότι βελτιώνει αρκετές λιπιδικές παραμέτρους ή δείκτες οξειδωτικού στρες, και επιπλέον, χαμηλά επίπεδα L-Καρνιτίνης συνδέονται με διάφορες διαβητικές διαταραχές. Επιπλέον, οι κλινικές μελέτες έδειξαν ότι η χορήγηση παραγώγων καρνιτίνης όπως ALC και PLC, βελτιώνει νευροφυσιολογικές παραμέτρους, μειώνει τον πόνο και μειώνει τα συμπτώματα που σχετίζονται με τα αγγεία στους διαβητικούς ασθενείς, συνεπώς, θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν μια υποσχόμενη προσθήκη στη θεραπεία του διαβήτη και των επιπλοκών του. Nutrition & Diabetes volume 8, Article number: 8 (2018)

Λόγω του ότι η χρόνια χορήγηση συμπληρώματος L-Αργινίνης βελτιώνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη και την ενδοθηλιακή λειτουργία σε μη παχύσαρκους ασθενείς με Διαβήτη Τύπου 2, ο σκοπός αυτής της μελέτης ήταν να αξιολογηθούν τα αποτελέσματα μιας μακροχρόνιας θεραπείας με L-Αργινίνη στην κατανομή του λιπώδους ιστού (Fat Mass, FM) και της μυϊκής μάζας (muscle free-fat mass FFM), τα καθημερινά επίπεδα γλυκόζης, την ευαισθησία στην ινσουλίνη, την ενδοθηλιακή λειτουργία, το οξειδωτικό στρες, και την απελευθέρωση αδιποκίνης σε παχύσαρκους ασθενείς με Διαβήτη Τύπου 2 με αντοχή στην ινσουλίνη που έκαναν θεραπεία με μια συνδυαστική περίοδο δίαιτας χαμηλών θερμίδων και άσκησης. Συμπερασματικά, μια σχετικά σύντομη περίοδος αλλαγών στον τρόπο ζωής μπορεί να βελτιώσει τα επίπεδα ινσουλίνης και γλυκόζης και την ενδοθηλιακή λειτουργία. Έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι η θεραπεία με L-Αργινίνη δείχνει να βελτιώνει περαιτέρω αρκετές μεταβολικές παραμέτρους χαρακτηριστικές για το μεταβολικό σύνδρομο, όπως γλυκαιμικές εξάρσεις κατά τη δίαιτα και μετά τη λήψη τροφής (γεύμα), υπερινσουλιναιμία, υπέρταση, σπλαχνική παχυσαρκία, ενδοθηλιακή δυσλειτουργία, και ανισορροπία στην απελευθέρωση αδιποκίνης. American Journal of Physiology-Endocrinology and MetabolismVol. 291, No. 5, https://doi.org/10.1152/ajpendo.00002.2006